Ślimaki, małże, głowonogi...

CO TO JEST MUSZLA?

Głównym składnikiem, z którego są zbudowane muszle, jest węglan wapnia, drugim konchiolina, substancja białkowa, tworząca również wieczko ślimaków. Wydzielane warstwami, co dodatkowo wzmacnia, składniki te powodują często powstanie masy perłowej.

Muszla rośnie od zewnętrznej krawędzi, która początkowo jest cienka i krucha, z czasem zaś grubieje. Na rosnącej krawędzi zwierzę wytwarza guzki, łuski, kolce i żebra. Barwne wzory na powierzchni muszli powstają dzięki cyklicznym okresom wzrostu i jego zahamowania.

BUDOWA MUSZLI

Muszle większości ślimaków mają kształt rurki zwiniętej wokół osi. W miarę wzrostu skręty zachowują swój podstawowy kształt, a ślimak nie „wyrasta” z nich, lecz wypełnia ich przestrzeń w sposób coraz bardziej oszczędny.

Muszla może należeć do jednej z pięciu głównych gromad mięczaków. Około 80%  żyjących mięczaków należy do gromady ślimaków (Gastropoda), drugą co do wielkości gromadą są małże (Bivalvia), a znacznie mniej liczne są gromady głowonogów (Cephalopoda), walconogów ( Scaphopoda) i chitonów ( Loricata).

Muszla ślimaka

Muszle wielu ślimaków mają mały rowek lub kanalik na górnym końcu otworu i rynnę syfonalną na dolnym końcu. Mogą też występować fałdy na wrzecionie i fałdy lub zęby na wardze zewnętrznej.

Muszla małża

Muszla składa się z dwóch części (lewej i prawej) połączonych ze sobą na stronie grzbietowej więzadłem, zwykle dobrze widocznym z zewnątrz, gdy muszla jest zamknięta.

Muszla głowonoga

Tylko osobniki należące do rodziny łodzikowatych tworzą muszle zewnętrzne. Inne głowonogi, takie jak kałamarnice, mają muszle wewnętrzne.

Muszla walconoga

Kształt muszli walconoga przypomina pustą rurkę z szerokim ujściem i wąskim drugim końcem, czasem z zatyczką i szczeliną.

Muszla chitona

Chiton ma osiem płytek ruchomo osadzonych w otaczającym je mięsistym płaszczu.