Mięczaki Morza Bałtyckiego

Fauna mięczaków naszego Bałtyku jest niezwykle uboga. Wpływa na to głównie malejące w kierunku wschodnim zasolenie, ze względu na dużą ilość wód słodkich dopływających rzekami, a także wzrastające ciągle zanieczyszczenie tego niewielkiego obszaru.

Występujące w Bałtyku formy są wybitnie skarlałe w porównaniu z żyjącymi w Morzu Północnym, a nawet w cieśninach Skagerraku i Kattegatu. Omułek bałtycki nie przekracza 3-4 cm, podczas gdy omułek z zachodnich wybrzeży Europy sięga 12 cm. Najbardziej pospolita na naszych plażach sercówka Cardium edule mierzy zaledwie do 2 cm średnicy, jej zachodnia forma dochodzi do 5 cm. Zespół małżów Bałtyku uzupełniają rogowiec bałtycki i największy - małgiew piaskołaz.

Fauna ślimaków, zwłaszcza części wschodniej, jest jeszcze skromniejsza. Do charakterystycznych form należy niewielka, do 12 mm długości, błotniarka bałtycka o kruchej , delikatnej muszelce, a także malutkie, kilkumilimetrowe wodożytki, zalegające niekiedy ciemną warstwą na piasku.

W Zatoce Puckiej występują także trzy gatunki ślimaków tyłoskrzelnych o niepozornym wyglądzie.

[W:] Andrzej Samek, Świat muszli, Gdańsk 1976